Hepimizin Var Biraz Dengeye İhtiyacı

Hepimizin Biraz Dengeye İhtiyacı Var
Hepimizin bir bam teli var.
Kimimiz çok sakin, kimimiz çok sinirli.
Kimimiz dokunsan ağlayacak gibi,
Kimimiz her şeyi tiye alıp kahkahayı patlatacak sanki.

Dünyanın en büyük sorunu: denge.
“Bu yüzden var ya Yin-Yang,” diyeniniz olur şimdi.
Bir de alma-verme dengesini kurabilsek,
Her şey mükemmel olacak, ama olmuyor.

Çünkü sadece almayı biliyoruz.
Vermeye gelince,
Tek verdiğimiz şey bol nasihat ve eleştiri oluyor.
Yardım etmiyoruz, fikir sunmuyoruz,
Kendimizi başkasının yerine koymuyoruz…

Dünyada siyahın olduğu yerde beyaz hep var, evet.
Arada griye de yer vereniniz olsun, küsmesin sonra.

Kızgın olana, sakinliği telkin etmek gerek.
Sürekli ağlayana, onu mutlu edecek sebepler bulmasına yardım etmek gerek.
Şikayet edenlere, şükür sebeplerini göstermek gerek.

Belki bir dürbün gerekecek ama başaracaksınız — ha gayret!
Bir de tasdik belgesi isterler tabii…

Yok, dengemiz bizim yok.
“Terazi bile bir yanlış, bir doğru tartıyor,” diyeniniz olur şimdi.
“Bozuk saat bile günde iki kez doğruyu gösteriyor,” diyorum ben de.
Ama ya biz?
İşte biz…
Belirsizliğin en büyük nedeni yine biziz.

Sevmeyi bilmeyene,
“Sevgisizlik mutsuz eder” diye hatırlatmak gerek.
Çok meşgul olana,
Ara sıra nefes alması gerektiğini, özenle ve ısrarla söylemek gerek.

Ufku dar olana,
Göğe bakmasını isteyin.
Belki tam o anda leylekler uçup gider.
Bu, iyiye işaret, korkmayın.
Kişi tüm sene seyahat edecek anlamına gelir.
Gelsin planlar, dengeli ya da dengesiz.

Değer bilmeyene,
Değer vermeyerek durumu uygulamalı göstermek gerek.
İtina ile.
Korkmayın, sabredin.
Elbet anlayacaktır.
Eğer egosuna karşı tek taraflı aşk beslemiyorsa…
Her zaman bir umut vardır.

YAZAR: Aylin Özgür